Βασικές Κατηγορίες Ρημάτων και Κλίση στον Ενεστώτα
Η αρχαία ελληνική γλώσσα διαθέτει δύο κύριες κατηγορίες ρημάτων: τα ρήματα σε -ω και τα ρήματα σε -μι. Αυτή η διάκριση είναι θεμελιώδης για την κατανόηση της κλίσης των ρημάτων στα αρχαία ελληνικά. Τα ρήματα σε -ω, γνωστά και ως θεματικά ρήματα, προσθέτουν τις καταλήξεις στο θέμα του ρήματος. Αντίθετα, τα ρήματα σε -μι, ή αθέματα ρήματα, προσθέτουν τις καταλήξεις απευθείας στη ρίζα του ρήματος.
Highlight: Η βασική διαφορά μεταξύ θεματικών και αθέματων ρημάτων έγκειται στον τρόπο προσθήκης των καταλήξεων.
Στην ενεργητική φωνή, οι καταλήξεις για τα ρήματα σε -ω είναι: -ω, -εις, -ει, -ομεν, -ετε, -ουσιν. Για τα ρήματα σε -μι, οι αντίστοιχες καταλήξεις είναι: -μι, -ς, -σι, -μεν, -τε, -ασι(ν).
Example: Κλίση του ρήματος λύω στην ενεργητική φωνή: λύω, λύεις, λύει, λύομεν, λύετε, λύουσιν.
Στη μέση/παθητική φωνή, οι καταλήξεις για τα ρήματα σε -ω είναι: -ομαι, -η (ή -ει), -εται, -ομεθα, -εσθε, -ονται. Για τα ρήματα σε -μι, οι καταλήξεις είναι παρόμοιες.
Vocabulary: Κλίση ρημάτων: Η μεταβολή της μορφής ενός ρήματος ανάλογα με το πρόσωπο, τον αριθμό, τη φωνή, το χρόνο και την έγκλιση.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι στη δεύτερη ενικού του ενεστώτα της μέσης/παθητικής φωνής των θεματικών ρημάτων, η κατάληξη είναι -η.
Definition: Θεματικά ρήματα: Ρήματα που προσθέτουν τις καταλήξεις στο θέμα του ρήματος, συνήθως με τη χρήση του συνδετικού φωνήεντος ο/ε.